Varlıklar aleminin başladığı ve bittiği sınırları dünyaya verilen son bilgilere göre kısaca ve basitçe izah etmeye çalışalım. Ruhların tekamül ihtiyaçları kainatların ve ruhların üzerinde bulunan asli prensip tarafından kainatın dağınık ve hareketsiz amorf maddeleri üzerine tesirler halinde yansıtılmakta ve bazı ruhlar da uzun çabalardan sonra bu madde parçalarına bağlanmaktadırlar.
          Ruhların bağlandıkları amorf madde parçalarına kainatı idare eden ünite de tesirleriyle bağlanıp basit bir atomun meydana gelmesine sebep olmaktadırlar. Üniteden gönderilen tesirler bağlandığı atomu geliştirirken etrafına partiküller yaymakta ve bunlar da yarı süptil alemin ilk maddelerini meydana getirmektedirler. Bu yarı süptil alemin ilk maddeleri de amorf maddeler gibi yine dağınık halde bulunmaktadır.

          Fakat üniteden gönderilen tesirler bu yarı süptil maddelere de inmekte ve tekrar geliştirmektedir. Ortaya çıkan daha yeni ve ince maddeler ise bu defa süptil alemin dağınık maddelerini meydana getirmektedir. Daha sonra üniteden gönderilen tesirler bu süptil madde topluluğunun ortasına inmekte fakat bu defa bir kısım süptil maddeyi bir araya toplayarak bu süptil maddelerden bir topluluk meydana getirmektedir.
          Bu topluluk meydana gelince ruhun atomla olan bağlantısı ünite tarafından kopartılarak bu süptil madde topluluğuna bağlanmaktadır. Ruhun atomla olan bağlantısı kesilince doğal olarak üniteden direkt gönderilen tesirler de kesilmektedir. Artık bu süptil madde topluluğu ruhun kainatta ilk defa sahip olduğu bir varlığı olmaktadır. Üniteden kesilen tesirlerin yerini ise vazifeli varlıkların gönderdiği tesirler almaktadır. İşte varlıklar aleminin başladığı ilk nokta burası olmaktadır.
          Bu varlıklar sonsuzluk kadar uzun bir zaman içinde hidrojen aleminde gerekli hazırlıklarını yaptıktan sonra vazife planlarına geçmektedirler. Fakat bu varlıklar vazife planlarına bireysel olarak geçememektedirler. Vazife planlarının prensiplerine göre önce üç beş varlıkla bir vahdet içerisine girmesi yani birleşmesi gerekmektedir. Bunu da sağlayan sevgi alemi olmaktadır.
          Vazife planlarına geçen üç beş varlık tek varlıkmış gibi vazife yapmaya başladıktan sonra diğer üç beş varlıklarla bir vahdet içerisine girmeye yani birleşmeye başlamaktadırlar. Bu o kadar çok büyüyüp genişlemektedir ki bu da sonsuzluk kadar uzun zamanlar almakta ve sonsuz sayıda organ, organizatör sistemleri meydana gelmektedir. Varlıkların meydana getirdiği bu sonsuz organizasyon sistemleri hakkındaki bilgiler ayrıntılı olarak verilmiştir.
          Kainat bu organizasyon sistemleri aracılığı ile yönetilmektedir fakat, bu organizasyonlar da yükselerek tek bir topluluğa bağlanmaktadır. Yani bu kainatta tekamülünü tamamlamış olan ruhların bağlı oldukları varlıkları en son ve en yüksek varlık topluluğunu meydana getirmektedirler.
          Bu topluluğa ünite denmiştir ve bütün organizasyon sistemleri hiyerarşik bir şekilde bu üniteye bağlanmaktadır. Dolayısıyla kainat ünite tarafından yönetilmiş olmaktadır.
          Bir ruhun bağlı olduğu varlığı meydana getirildiği ilk andan itibaren sonsuzluk kadar uzun bir zaman sonra üniteye karıştığı zaman, ruh bu kainata ait tekamülünü tamamlamış ve üst bir kainata geçme hakkını kazanmış olmaktadır. Fakat ruh başka bir kainata geçerken bu varlığıyla birlikte geçememektedir. Varlık bu kainata ait bir maddedir ve bu kainatta kalması gerekmektedir.
          İşte, varlıklar aleminin son noktası veya son sınırı kainatı idare eden en yüksek ve en son varlıklar topluluğu, yani ünite olmaktadır.