Son realite bilgilerine göre bütün varlıklar, çok ince madde partiküllerinden meydana getirilmiş ve enerji halini almış topluluklardır. Ruhlar ise, bu kainatla alakalı olan tekamül ihtiyaçlarını bu toplulukları kullanarak karşılamaktadırlar.

         Fakat ruhlar, birer varlığa sahip olur olmaz hemen tekamül ihtiyaçlarını karşılamaya başlayamamaktadırlar. Ruhların gerçek anlamdaki tekamül ihtiyaçları, varlıklar vazife safhalarına ulaştıktan sonra karşılanmaya başlanmaktadır.

         Dolayısı ile, ruhların bir takım hazırlık safhalarını tamamlamaları gerekmektedir ki, bu hazırlık safhalarının tamamı içinde bulunduğumuz hidrojen aleminde bulunmaktadır.

       Ruhlar bu alemde, doğrudan doğruya herhangi bir tekamül hazırlığı yapamamaktadırlar. Bu hazırlığı ancak varlıkları aracılığı ile yapabilmektedirler. Fakat, hidrojen aleminin maddeleri varlıkların maddelerine göre çok kaba kalmaktadır. Dolayısıyla ruhların bu alemdeki tekamül hazırlığı, varlıklarının, bu alemin maddelerinin manyetik alanlarına hakim olmalarıyla birlikte başlamaktadır.

         Ruhlar, sıfırdan başlayan tekamül hazırlıklarında aktif olarak ilerlemeler kaydettikçe, varlıklarının bu alemde bağlı oldukları madde ve toplulukları da karmaşık haller almaya başlamaktadır.

         Çevremizde gördüğümüz bin bir çeşit bitkiler, hayvanlar ve insanlar, varlıkların sonsuzluk kadar uzun zamanlar içerisinde ulaştıkları ve manyetik alanlarından kontrol ettikleri, hidrojen alemine ait madde toplulukları yani bedenleri olmaktadır.

         Ve bu bedenlerin durumu, ruhların o zamana kadar ki tekamül hazırlıklarının durumunu göstermektedir. Dolayısıyla, ruhların tekamül hazırlıklarında ne kadar az veya çok ilerlemeler kaydettiklerini, bir gelişmişlik sırası takip eden bu beden şekillerinden veya türlerinden anlamak mümkündür.

         Bu bilgilerden iyice anlaşılmaktadır ki, hidrojen aleminin mekan ve zamanının üzerinde bulunan bir varlığın, kendisine bağlı olan ruhun o anki tekamül ihtiyacını, bu aleme ait bir bedenle karşıladıktan sonra, varlığın o bedeni terk etmemesi aleyhine bir durum olmakta, terk etmesi ise lehine bir durum olmaktadır.

         Fakat, varlıkların bedenlere bağlanmaları ve terk etmeleri vazifeli varlıkların yardımlarıyla gerçekleşmektedir. Dolayısı ile bir varlığın, sanki ölümsüzlük iksiri sunmuş gibi bir bedene sürekli olarak bağlı kalması da mümkün değildir.

         Ruhların, tekamül hazırlıklarında birer araç olan varlıklarını geri adımlar atarak başa doğru döndürmeleri yani kazanılan tecrübelerin yeniden kazanılması veya daha basit bedenlere tekrar bağlanılması da mümkün değildir.

         Bunlar gibi, tekamül prensiplerine aykırı durumların meydana gelmesi ihtimaline karşı, vazifeli varlıkların yardım ve müdahaleleri derhal ortaya çıkmakta ve her hangi bir imkan veya ihtimal tanınmamaktadır.

         Varlıklar, her ne kadar enerji haline gelmiş şuurlu topluluklar olurlarsa olsunlar, sonuçta birer madde toplulukları olduğu için, bir varlığın aleyhine veya lehine olarak meydana gelecek sonuçlar, aslında o varlığa değil, o varlığa hakim olan ruhun aleyhine veya lehine olarak sonuçlanmaktadır. Kainatın varlıklar için değil ruhlar için var olduğunu unutmamak gerekir.