ALLAH'I İNKAR VEYA İHMAL EDENLER

Önce bunların en kötüsünden işe başlarsak, Allah’ı inkar edenler Allahsızlardır. Veya daha doğrusu kendilerini Allahsız zannedenler, Allah’a inanmadıklarını sananlar ve maalesef zorla uyuşturmak istedikleri ve uyuşturabildikleri fikrini taşıdıkları vicdanlarının gösterdiğinin aksine, böyle olmasını isteyenlerdir. Bu hareket, hakikat yolunda olan kimselerin görüşünde pek acıklı bir manzara oluşturur. Böyle insanlar ruhen parçalanmış kimselerdir. Yani iki zıt tesirin altında ruhları yenik düşmüş ve yenik olmaya mahkum kalmış kişilerdir.

Bunlar, dünya hayatının gözlerine soktuğu maddelerle körleşerek ve avunarak ruhlarının bu parçalanışından doğan sıkıntıyı dünyada iken hissetmeyebilirler. Veya daha doğrusu bu hislerini boğabilirler.

Devamını oku...

Oturup beklerken aklımıza bir iş yapmak gelebilir,  ve hemen kalkar o işi yaparız.  Akla gelen her şey, bir saniye öncesinden bilinmektedir. İki saat sonra o işleri yaparız, veya  iki yıl sonra şu işi yapmak istiyorum deriz, ve iki yıl aradan sonra o işi yaparız veya başka iş yaparız. Bir işin ortaya çıkma zamanıyla, o işin tasarlanan zamanı farklıdır. Bu, çok basit bir hal gibi görünüyor fakat devamlı yaşanan böyle basit haller büyük bir düzenin varlığını gizlemektedir.  Zaten tasarlanan her iş de her zaman gerçekleşmez. Eğer başarısız olmuşsak bizde doğal olarak çok basit sebepler ve bahaneleri hemen buluveririz. Eğer gerçekleşirse, o zaman da bizim eserimiz olmuş olur.

Devamını oku...

OBJEKTİF VE SUBJEKTİF ARAŞTIRMA YOLLARINDA DÜŞÜLMESİ UMULAN HATALAR

Allah’a yönelmenin, O’nu duymaya çalışmanın, Allah yoluna düşmenin gerçekleşmesi uğrunda gösterilecek objektif ve sübjektif ruh faaliyetlerinin, insanı aşamadan aşamaya yükselteceği muhakkaktır. Bununla beraber, insanların vicdanlarının ve ruh güçlerinin henüz yeterlilik derecesinde gelişmemiş olduğu devrelerde kökleşmiş bir akideye (inanca) saplanıp kalmaları, ilahi yollarda yürürken kendilerinin birtakım duraklamalarla karşılaşmaları sonucunu verebilir. Özellikle dışarıdan gelen telkinler, görenekler, maddi zaruret veya çıkarlardan kökünü almış birtakım zorlayıcı tesirler bu duraklamaları sonuçlandırıcı başlıca etkenlerdir.

Devamını oku...

Bir söz söyleyeceğimiz ya da harekette bulunacağımız zaman önce onun kendi içimizde bir sentezini yaparız veya yaşamasına izin veririz. Doğru düşünüp doğru sözler söylüyorsak kendimiz onu yaşıyoruz, herhangi bir sebeple sinirlenip hareket ediyorsak onu da gene kendimiz yaşıyoruz demektir. Bunlar ister düşüncede yaşansın, ister fiilen  yaşansın esas değeri bakımından farkı yoktur. Birileri onu işitse de olur işitmese de olur, yani dışarıya aksettirse de olur aksettirmese de olur. Fakat her iki halde de ceza değil ruhi kanunlar çalışmaktadır. Böyle de olmayabilir doğru söz söyleyip eğri düşünebiliriz, içimizden gelmeyerek hareket edebilir rol yapabiliriz.

Fakat yaşanmayan iyi sözünde kötü bir hakaretinde kendimize faydası olmaz. Her varlığın kendisine göre bir anlayışı vardır. Her nasıl elde etmişse bir doygunluğa ulaşana kadar onunla birlikte yaşayıp gidecektir.

Devamını oku...